Het uitgaan van dat wat gegeven is, is al vaak opgeschreven of verteld. Maar toch is het weer leuk om er iets kleins aan te hangen. Alsof het een kapstok is en zo af en toe kom je een jas of hoed tegen. De jas is in dit geval materiaal. Gevonden voor de academie. Er stond een hele container vol prachtige platen en houten balken. Samen met een Poolse man stonden wij daar de boel uit te zoeken en weg te slepen. Misschien is het goed te vertellen dat wij in deze periode ook veel bezig waren met verhuisplannen en hoe de overlap te maken, mochten we nog geen nieuwe ruimte kunnen vinden. Er waren dus al ideeën gaande om iets van een mobiele werkplaats te maken, of een huifkar. Nu, met die plannen in ons hoofd en kijkend naar het verzamelde materiaal veranderde de slanke karretjes met fietsbanden in logge objecten. Niet zozeer vanuit een bewuste keuze of gedachtegang, maar omdat het gevonden materiaal dat dicteerde. De platen leenden zich goed voor een plateau of bak, maar was nu veel te groot en zwaar voor fietswielen. Dus kwam de oplossing om te gaan voor houten wielen. Het materiaal nam duidelijk ons aan de hand, legde de mogelijkheden voor en ging met ons aan de haal om zo tot een enorm logge conclusie te komen. Vol ongeloof in het resultaat reden twee jongetjes later die dag de eerste proefrit en zaten nagenietend op hun apparaat aan de waterkant.
<< Back to archive
- Loek Vellekoop